Vasiyetimdir Şiiri - Muhammed Yusuf Yaşar

...

Yalnızlığım, can yoldaşım!
Sadece sen duyarsın,
Bakmadan ihanetime,
Ya da bak ama iyi dinle.

İçimdeki kararlılığı,
Süleyman Peygamberim gibi dimdik ölüşümü
sözüme bedel anama ithaf edin.

Öğrenirken çürüttüğüm dirseklerimi,
görmek istemediği için yüzümü,
soyumu inkar eden kız’ıma yıkatın.

Sıkarken dökülen dişlerimi; boşluklarından
kökünü bütün varlığı ile Allah’a havale eden
babamın adını hak etmeyen;
Etka Efendi’ye saydırın.

Ettiğim her bir âhı sebeplerine,
diyemediklerimi Hz. Alîm’e rucû ettirin.

İlaç olsam içmeyenleri,
beni düşman tası bilenleri,
başka kollarda ismimi dillendirenleri,
ahlakı, edebi, namusu diliyle çiğneyenleri,
umudumun tek damla gözyaşı;
Mahi’mden uzak eyleyin.

Mahkûm gelip günaha
Masumiyetime hüküm biçenleri,
fuhuş masasından kalkıp,
kancıkça kıbleye dönenleri,
kahramanlığa sahteliği,
çirkefliğe hulûsu giydirenleri,
eşiğine eremediğim Beyt’i kirletenleri,
vurup vurup kaçanları, kaçarken ilenenleri,
yiğit adıma deli kisvesi biçenleri,
zalime inanıp;
Besmele ile mazlum eti yiyenleri,
manası olmayan âlim silüetlileri,
ba’sdeki hesabı, kalıma öldürenleri,
Vicdanlarına gömün.

Kaç yüzleriyle yakama paçavra olanları,
adamsın deyip kırbaçla okşayanları,
kul hakkının üstüne hamd okuyanları,
eskiye yeniyi, acıya merhametliyi,
susuza canlıyı taşlatıp güldürenleri,
toprağımdan uzak tutun.

Seninle yalnızlığım seninle!
sıyırdığımız her acı lokma için,
sayarken tükendiğimiz her gecede sabah için,
son atan nabzım, görmeyen gözüm için,
çiğneyip de “baş tacı” denilen sözüm için,
defterleri ukbaya taşıyın.

Görme, duyma, bilme diye; hâl ile
Görmedin, duymazsın, anlamıyorsun, bilemezsin,
diye kâl ile
ikiye yarılanları,
söylediklerini yapacağına;
kendisi bile inanmayanları,
ne hâline ne kâline bırakmayın.

Heeey döğüşenler!!!!
Saadet, huzur ya da bilmem ne
Bu dünya değilmiş.
Beni yalnızlığımın bile olmadığı
Bir çukura gömün...

Kendime bile hakkımı helal etmiyorum!