Ayakkablarım eskidi
Çoraplarım delindi
Bitmez bu son ikindi
Güneş hüzünlere el verdi
Akşam ağırca yaklaşmada
Yorgunluk okunuyor şimdi
Gözler beklenen yolcuda
Bir köprü ki
Adı hayat
Sanı, ter meşakkat
Uzun ve çetrefilli
Adamakıllı çöktü gece
Varılacak yer belli ya...
Köyümün dağlarında
Tek ağacın altına
Saklayın beni
Yalnız yaşadı
Yalnız göçtü
Yalnızlığı seçti
Son konak yerinde
Deyin ardımdan.
Nefessiz kaldım
Ruh öldü
Şimdi sıra
Naçiz yorgun bedende.
Ağlamayın ardımdan ki
Huzur yaklaşsın
Vasiyetim sizlere
Beni yalnız bırakın.
Beni yalnız bırakın....
Kayıt Tarihi : 23.10.2008 15:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!