Vasiyetim Şiiri - Nesrin Özyaycı

Ben baharda ölmeliyim
Tan yeri ağarırken,
Elimde kalemim, aklımdan geçenlerle
Yazarken ölmeliyim.
Herkes uykuda ben uyanıkken,
Sessiz bir sabahın eşiğinde
Gecemin gündüz olduğu bir karanlıkta
Ölmeliyim...

Kekik kokan mutfağımda,
Önümde kitabım
Yemek masamda otururken.
Yazdıklarım anlamını yitirmişken
Yaşama son düşüncelerimi bağışlamışken
Üzerimde pazenden bir sabahlıkla
Yazarken ölmeliyim.

Tabakta dilinmiş yarım portakal,
Kabuğunda sigara külü silkelenmiş
Ve sigaram halen yanıyorken ölmeliyim.

Öldüğümde bir yolum olsun,
Bir vasiyetim olsun istiyorum yazdıklarımdan;

Önce Üniversitemin önünden geçmek
Doyamadığım öğrencilerimi anımsamak için
Kütüphanenin önünden geçmek istemiyorum
Yaşarken öldürüldüğüm içerden istemiyorum,
Evimin dışarıdan pencerelerini görmek istiyorum.
İçeriden baktığım buraları görmek istiyorum.
Balkonumu, sandalyemi sigaramı görmek istiyorum

Kırkayaktan, Maarife doğru
Beklendiğim camları görmek istiyorum
Duygularımı, yaşamımı gömdüğüm iş yerimi
İkinci dünyamı görmek istiyorum

Kırkayak Parkında salladığım çocukluğumla
Vedalaşmak istiyorum...
Uğur Mumcu Parkından geçirin beni
Yaşlılığıma elvedaı çocukluğuma merhaba dediğim,
Yaşadığım salıncakları görmek istiyorum.

Kavaklıkta ağaçlara anlattığım sırlarımla
Vedalaşmak istiyorum.
Yalnızlığımı paylaşan masamı görmek istiyorum
En son çalıştığım kurumun önünden geçirin beni
Kapısı mutlaka açık olmalı
Telefonları çalıyor olmalı
Terasta öğrencilerim el sallamalı
Hocam demeli... Hocam güle güle demeliler

Bir hoca nöbet tutmalı benim yerime,
Gözyaşı istemiyorum, gerek yok ağlamanıza
Yanımda canıma can katan parçalarım olmalı
Çocuklarım, dostlarım, arkadaşlarım, öğrencilerim...
Yalınayak tartıcı çocuklar,
Sokak çocukları,
Meslektaşlarım, rakiplerim,
Kuralsız, kravatsız bürokratlar olmalı
Sınırsız bir coşku olmalı
Yaşamımda istediğim, ama olmayan
Herkes ama herkes
Ellerinde kır çiçekleriyle uğurlamalılar
Benim benle sonsuzluğa yolculuğumda.

Selam söyleyin bütün dostlarıma
Altmışlı yıllardan, iki binli yıllara
Tüm arkadaşlarıma selam götürün,
Bildik aşina tüm yüzlere selam iletin
Sevenlerime, sevmeyenlerime
Dostlarıma, düşmanlarıma
Çiçekler gönderin,
Şiirler takın yakalarına
Gözlerinde tek damla istemiyorum
Hepsini sevgiyle kucaklıyorum.

Anam karşılamalı beni o çalımlı edasıyla
Son yolculuğunda veda öpücüğünü bir yanağıma bıraktığı
Diğer yanağımı öperek karşılamalı beni.
Sitem dolu ağlamaklı değil
Gülerek karşılamalı,
Babam mı? yaşamaz ki ben öldüğümde...

Kendi halimle kalmalıyım
Kuşlar ötüşmeli başucumda
En tepede olmalı mezarım, esmeli püfür püfür
Yağmurlar, karlar önce bana düşmeli
Güneş en çok bana vurmalı,
Isınmalı ruhum, ısıtmalı içimi...
İsteğim bunlar, bense ölümümü yaşıyorum.
Gezdirdim bu caddelerde bu mekanlarda
Siz mutlu olun yeter...

(Gaziantep, 2001)