Vasiyeti Yâr-in Şiiri - Emrah Korkmazz

Aradağım yerlere benzeyiş var sende
seni görünce aramaya gerek duymadı can bedende
aşikârdı, biliyordu senin özünü ve her zerreni sanki gönülde..

her insanda olan bir tane özellik
toplanmış ruhunda bedeninde
kıskanır görse huriler cennette..

Seni her gördüğümde ayrı bir ilham geliyor dökülüyor mısralar,
Kalemimde ki şiir sensin, mısralar sözlerinde kafiyeler gülüşlerinde,
Daha bir anlam bulur her cümle her dize adın geçince,
Gönlün aradığı sensin bildim güldüğünü görünce

Vaktimiydi gitmenin üstelik koşar adım
Gidişinde ki her adım bırakmadı dermanım
Sensizliğe Nasıl alışırım nasıl yaşarım
Sensizlik te de senle olacak yine yaşadığım

Vasiyettir artık senden kalan.
Sen, sensiz yaşadığım yaşamın.
Senle yaşananlardan kalanısın.
Vasiyetindir sensiz yaşadığım

Kimle ne konuşulur artık
son hitab ettiğim senken
Elbette sustum senden sonra
Senden başkasıyla sensizken konuşmak
Senleyken konuştuklarımıza olur kabahat
Susunca gönlüm buldu huzuru
yar etsin yerinde rahat incinmesin gururu

Nasıl kaynayıp patlamasın volkanlar
Bağrım sensiz darma duman
Sensiz karardı dünyam kapladı etrafı kap kara duman
Köz eyledi kavurdu bedeni
Oysa, oysa gelebilseydim görebilseydim
Tebessümün yetecekti görünce
Başlı başına şiir olurdu zaten, ışıltın gözlerinde.
Yaktı gidişin gönlümü derinliğinden
Gelemedim gelemiyorum ne kadar istesemde yürekten
Bi çare aradı durdu gönlüm
Silinmiş izlerin, eriyince kar dağlarından tepelerinden

Sen tükenme nur yüzlüm ahu gözlüm dili bülbül kelamı ya hû sözlüm
Ben tükendim sensiz ve gözlerinsiz
Niha-i vadesi geldi doldu artık zaman olmalıydı tamam
Gönül bahçemi eyledi viran
katre katre zaruri ziyan.
Amma ve lakin dönmedim yolumdan ve sönmedim korumdan
Vazgeçmedim yangınıma olan sevdamdan
Vazgeçmedim, yangınıma olan sevdamdan
Vazgeçmedim.
Vazgeçmedim.