Vasiyet Sokağı'dır Üsküdar!

I

Çıktığımda akşam olurdu saklandığım yerden
ç o c u k t u m
solardı yakamdaki b e y a z karanfil
ü z g ü n olurdum e v e dönerken

II

E s k i bir ı s l ı k kadar eskiydi kalbim
ç o c u k t u m
‘ben Allah’ın gölgesiyim’ dediğimde
oyun dışı bırakılmıştım yere düşerken

III

Akşamın fotoğrafına korkuyla ilişirken yüzüm
ç o c u k t u m
ü ş ü y o r u m şimdi, çok yoruldum
tuhaf bir rüyayı hatırlamaya çalışırken

IV

Uykudaydı her şey, bir türlü dokunamadığım
ç o c u k t u m
en güzel kızlar kiliseye yakın otururdu
gülsularıyla yıkardım saçlarını meleklerin

V

Seni öptükçe mum kokulu bir mektuptu okuduğum
ç o c u k t u m
O ölüler mi kimbilir kaç oldular görünmeden
Anladım uzaklardaki ayrılığı okuduğum mezar taşlarından