Vasiyet-i hırçın Şiiri - Burçin Çelik

Yarım kalmış şiirim benim
Tükenmesin isterken tükenen kalemim
Ben senden başkasını yazar mıyım sanıyorsun
Yazabilişime ispatım, kanıtım kelime servetim benim

Şair diyorlar bana mübalağa ediyorlar
Düştüğüm bir aşkın yara izleri bu kağıda değenler, bilmiyorlar
Ardımda bırakacağım yüz on üç ağıt dökmek tek amacım
Sayı tamamlandığında susacağım henüz inanmıyorlar

Yazdıklarım “hırçın bir yürek nasıl severmiş’in”yazıya dökülen şekli
Hissettiğimin çeyreğini anlar mı okuyanlar sahi
Bir ömürlük acıyı anlatır mı bu kalemin ben hâli
Peki ya her hücremde gezinen senin bilirler mi olduğunu ahiri

Yarım kalmış gerçek olamayan düşüm benim
Kavuşamadığım memleketim gurbetteki türküm benim
Ben senden gayrisini sever miyim sanıyorsun
Diriyken cehennemin varlığına ispatım, akli dengem benim

Bu nasıl bir kalem diye sorup onore ediyorlar
Beni delip geçen bir oktan akan kan bu kağıda damlayan inanmıyorlar
Göçüp gittikten sonra bu nasıl bir aşkmış dedirtmek tek amacım
Yanıbaşıma seni de gömeceğim, böyle söyleyince bana cani diyorlar

Sözcüklerim “ imkansız bir aşkın acıyla dökülen şekli
Benim olmadığın halde seni böylesine sahiplenmemi anlarlar mı dinleyenler sahi
Babama benzeyişindeki bağlantıyı kurabilirler mi peki ?
Ya da canıma kattığım sesinin bilirler mi bana kattığı ritmi?

Yarım kalan ama beni tamamlayan yanım benim
Ele yâr olanım beni yarım bırakan tümüm benim
Ben senden ötesine değer miyim sanıyorsun
Şiir sebebim, sebebi huzurum , en acı biçare halim benim….

Burçin Çelik