Vasiyet Şiiri - Meziyet Ak

Aylardan Kasım günlerden on üç,
Meziyet geldi yalan dünyaya.
Önünde vardı verilmiş bir güç,
Ardında sevgi olacaktı ya!

Umutla baktı önce hayata,
Tıtmak istedi geleceğini.
Yıkısada durdu ayakta,
Kabullenmedi yenildiğini!

Zor geliyordu acımasızlık,
Yaşam yıkmıştı haince onu.
Şiirlerinde vardı acı yalnızlık,
Yinede yıkmadı umudunu!

Ölürsem gelin o mezarıma,
Kasımpatları ekin dostlarım.
Mutlak sulayın gelsin ruhuma,
Kara toprakta yoksa ağlarım!

Şiirlerimi yayınlasınlar,
Yokluğunda beni ansınlar da.
Beni ölünce şiirlerim yaşatsınlar,
Ruhum dinlensin sonsuzluklarda!

Güneş nur saçsın tüm gönüllere,
Vasiyetimi yazdım çaresiz.
Ruhum yaşasın şiirlerimle,
Gerçekleşir mi bu düşüm dersiniz?