Vasiyet Şiiri - Recep Metin Yerdelen

Yarıda kalmış umutlarla daha doğmamış çocuklarımın annesi ol istemiştim.
Düşerimde gördüğüm o tatlı anlamınla bana hayat, mutluluk vermiştin..
Artık senden kalanlarla yaşamak zor geliyor bana.
İnsanlardan tek dileğim benden sevgimi istemem,eleri.
Kırık kalpler, uykusuz geceler, duygusuz bir hayattır beni yok eden.
Uykudan her sıçrayışımda güneş yüzünü gösterene dek seni düşünürüm.
Kader dediğin o yolu, bensiz çizmeni hiç istemem,iştim inan.
Hayata en büyük dileğim duvağını açmaktı…
Oysa ben o yolun beni nereye götüreceğini bilemeden yanında yürümeye hazırdım.
Oysa benin milyonlara, tüm dünyaya, kainata seni haykıracak nefesim ve gücüm vardı.
Hatıralarımda o incecik belin, tel tel saçların, o narin gözlerin hala var ve o ilk anlamlı resmimiz…
Dağların zirvesindeki o narin çiçeksin sen, ama bilemedin…
Arkandan tek kötü söz ve beddua yok, asla. Ama;
Allaha emanet ol güzel.
Başka bir yer ve zamanda yine birlikte oluruz sanıyorsan, yanılırsın güzel.
Gözlerimdeki yaş asla durmayacak ta ki mezarıma benden af dilemeye gelene dek.
Ölümümün elinden olduğunu bilene dek. Beni anlayana dek…
Hoşça kal deli sevdam; Hoşça kal…Mutlu Kal.....