Babası oğluna çok güveniyordu
Okuyup adam olacak diye
Bunu her yerde de söylüyordu
Ne çare ki ömrü vefa etmedi
Bir gece ansızın
Çocuğunu yalnız bırakarak
Göçüp gitti bu dünyadan
Şimdi yapayalnızdı oğlu
Ne güvendiği vardı nede güvencesi
Okuyup babasının isteğini
Yerine getirmek istiyordu
Ama elde avuçta tek kuruş yoktu
Eli iş tutar tutmaz
Çalışmaya başladı ne iş olursa olsun
Üç beş kuruş para kazanınca da
Babasının isteğini vasiyet bildi kendine
Hem çalıştı hem de okudu
Zordu ikisini bir arada yürütmek
Ama katlanıyordu babası için
Bitirdi en yüksek okulu
O gece babası geldi rüyasına
Bak baba sözümü tuttum
Okudum senin için dedi
Babası da dedi ki ona
Aferin bravo sana
Azmedince insan demirden dağları deler
Kayıt Tarihi : 9.12.2006 20:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kağızmanlı Mehmet Kesen](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/09/vasiyet-84.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!