Vasiyet Şiiri - Serpil Balçık

bir gün ölürsem sende ölmeliyim
dalgalar gardiyan denizde değil.
soluğum ellerinde tükenmeli
alevim koynunda sönmeli
bedenim yanında soğumalı
ellerinde can vermeliyim.
donmalı kanım yüreğim hâlâ sendeyken.
sendeyken batmalı ebedi geceye gözlerim,
gözlerinde son uykusuzluğum kalmalı sabahlar
yanımda sen olmalısın ölürken gözlerinle.
duyduğum son koku senden,
aldığım tat son defa senden kalmalı kirazlarda
olmalı!
her şey olmalı senle
doğmak, yaşamak senle
ölüm sende olmalı.
dilde dua kalmalı bir ölüm
bir de sen,
gözümde son renk,
tenimde son günah sende işlenmeli
son dokunuş seninle konmalı kirpiğime
son sevdam,
ölüm olmalısın,
sonum.

bir gün ölürsem,
gökte, suda, yeşilde değil,
kokunda kalmalıyım nihayet
son bulmalıyım sıcak sancında;
çırpınan mevcudiyetim
sana ait, saklı kaldırılmalı bu şehirde,
ellerinle sen gömmelisin sana demirli şu zavallı kum tanesini
dalgalar değil okyanus dibine.
sana miras kalmalı kağıtla kalemin aşkı,
çocukları mektup başımın altına konmalı;
yastık!

olmalı!
seninle her şey olamlı!
bir gün ölürsen,
yanımda karışmalısın toprağa
ve karışmalıyım toprağa yanında,
bir gün ölürsem,
bir gün ölürsen,
demirin yüreğime saplı,
seninle her şeyi olmuş olmalı! .

HAZİRAN 2001