Vasiyet Şiiri - Armağan Ege İşçimen

Ne kadar tezat,
Zıtlıklar içerisinde varlık bulmuş dünya
Ve ben, ve sen...

Seni düşünmek, nefes almak gibi
Ama sıradan bir nefes değil
Bozkırdan yürürken, etrafın yarı boyun çalı iken
Gökte bulutlar alabildiğine beyaz
Öyle bir nefes almak...
Seni görmek, intihar düşüncesi gibi
Nadir ama yekten içimde
Hissettiriyor kendini her bir hücremde
Sahil boyuna oturup yalnız başına
Belki bir bankta, belki kuru toprak üstü
Denizi seyretmek gibi, maviler ve yeşiller içinde
Gözlerin mavisi gibi
O kadar derin bir kuyu,
Sanki atlasam içine, basmayacak bir daha ayağım yere
Vasiyetimdir, o kuyulara gömün beni
Galiba, denizi özledim...