Vasiyet Şiiri - Gönül Düzgün

yalanların gölgesinde büyümeni istemem çocuk
hep riyakakarca bakacaksa gözbebeklerin bırak kör kalsın
değeri bilinmese de çoğu kimsede
bulunmayan erdemlerinle
yani alın terin ve emeğinle övün
sancılarım çoktu seçeneğim yoktu
kalleş bir dünyaya doğurdum seni
eller için değil kendin için dürüst ol
ve doğru bildiğin yolda ay ışığı vursun alnının ortasına
hakettiğin ne varsa kimsede bırakma al
ve çocuk mutlaka öğütlerimi tut
hoşçakal