Vasiyet Şiiri - Ahmet Barış Kurt

Dinle beni hancı vasiyetimdir, yaşanacak son yılımdır.
Etrafımdakiler yaktı beni hancı
Hepsiyle yabancıdan beter oldum
Ey sevdiklerim! Bir kez;
Benim yerime kendinizi koyun
Ve bu akşam söyleyeceklerimi
İsterdim ki duyun
Zaten anlayabilmeniz için sizin gibi “söyleyecem”
Hep didişeceklerini bildiğim
Annem ve sen
İşte bu yüzden “evlenmeyecem”
Hep aynı iple kuyuya inenler
Babam ve ben
Bu kez gönlümü “dinlemeyecem”
Hep es geçtiklerim
Hayallerim
Söz, sizi “gerçekleştirecem”
Ve bu dünyadan öyle “göçecem”
Hep kahrımı çekenler, dostlarım
Sizi de fazla “bekletmeyecem”
Ee tabi hancı haklı olarak
“Beni unuttun “diyecen””
Seni hatırlarım ama bir şartla:
Son kadehte beni “zehirleyecen”.

Beni bu kadar dinledin hancı
Mirasım ne ola ki sana
Biraz borç beni seviyorsan birazcık sancı
Boşver ağlama, borçları sorarsan
Burda ödetir yaradan
Unutmam, bilirim ki
Borç yiğitte kamçı..