Vasiyet Şiiri - Sedat Kıpırtı

Geceye ve şehr-i aşk'a veda,
Dağılın yıldızlar, lüzumunuz yok.
Kesilsin ses seda...
Arkamdan ne güneş yansın,
Ne de İstanbul telaşlansın,
Gidiyorum vuslata!

Başı dikliğimi yükledim sırtıma,
Eğilmeden, kırılmadan yürüyorum...
Sırt dönüyorum hasrete.

'Belki gün gelir...'

Dün öldü biliyorum,
Yarın muamma,
Bu günü sindiriyorum, Artık ne çıkarsa kısmete.

Vasiyetimdir!
Gülüşüm, sarılışım anneme kalacak,
Aman dileyen bakışlarım babama...
Planlarım, sözlerim, kavgalarım dostlarıma verilecek,

Kardeşim yok ama,
Korkularım kardeş bildiklerime...
Dağıtsınlar kara bulutları, yensinler korkuları.

Şiirlerim tornacı ustalarına kalsın,
Belki düzeltirler de bişeye benzer!
Ama duygularımı alın içinden...
Karışmasın ak, karaya.

Bakışlarım istanbul'a asılsın,
Seyrederim belki uzaktan, kaybolmasın.

Öfkemi ben aldım götürüyorum yakmaya,
Nefretim yok, ayıkladım son gece hepsini,

Ümidimi önden gönderdim, yer tutsun...

Yer unutsun, gök unutsun.
Gönül hatırlasın.
Tüm servetim, bu vasiyete göre dağılsın.

Saçı sakalı toplamadan gidiyorum,

Gösterişe gerek yok,
düz beyaz giyip sade olmalı.

Güllerin rayihasından sürünüp,
Rüzgara karışmalı...

Aceleden değil, beklemek anlamsız,
Hemen yola çıkmalı.

Ne de olsa, dün öldü,
Gün de bitti,

Yarın mı?
Vasiyette Unutmuşum söylemeyi,
Hepsini sevgilime bıraktım,
Bende hiç 'yarın' kalmadı ki!

@mefkud