Vasiyet Şiiri - Latif Epözdemir 2

VASİYET

Ölünce, hani
Yok olunca şu dünyadan yani;
Gözüm arkada kalmasın
İçim rahat etsin diye
Vasiyetimdir sevenlerime:
Yakın beni,
Kül oluncaya dek her yanım,
Yakın beni…
Kızgın ateşler demlesin bedenimi,
Sonra
Rüzgarda savurun küllerimi,
Yanmış yıkılmış ocaklardan duysunlar sesimi,
Savurun küllerimi ki,
Yağmur damlacıkları ile buluşsun,
Özgürce öpüşsün sevdikleri ile küllerim,
Yakın beni, vasiyetimdir benim..
Bana sorsalar ölmeden önce,
Yağmur olayım derdim ölünce
Ama soran olmaz, biliyorum;
Yağmur olayım mesela,
Kara bulutlar ardından süzülerek geleyim
Baştan başa gezeyim bu yaşlı yerküreyi; isterim
Bakmaya doyamadığım sevenleri
Kara gün dostlarımı görmeyi dilerim;
Ardından uğruna can koyduğum
Bu nazlı, güzel ülkeyi..
Ömrümü tükettiğim şu zindan misali evde
Öpmeye fırsat bulamadığım
Can parçası sevdiklerimin yanağına
Geç kalmış bir damla olarak konayım,
Hüzünle süzüleyim tenlerinden
Öpeyim doyasıya gözlerinden.
Ama yine de siz yapın dediğimi
Ölünce yakın beni;
Vazgeçtim her şeyden
Yakın beni fazla bekletmeden
Son isteğim budur sizden..