Vasiyet Şiiri - Uğuralp Dilek

Bir gün ölürsem,
Bulunduğum güzel yerlerden
Yaşadığım güzel şeylerden
Özleyeceğim çok anı olacaktır...
Misal,
İzmir'in midyesini, sayasını
Bakımlı kızlarını
Dik yokuşlarını
İstanbul'un mermer taşlarını
Beşiktaş'ını
Bebek rıhtımını...
Nevşehir'in taş odacıklarını
Balonları, şarapları
Ve Kızılırmak kenarını
Madrid'in kalabalık caddeleri
Ve siesta saatlerini
Tüm Latinleri
Doğu Avrupa'nın muazzam tren ağını,
Ucuz birayı, ucuz sigarayı
Ucuz hayatları.

Budapeşte'nin Viyana'ya dönüş yolunu
Pınarbaşı karakolunu
Ramazan Savaş ilköğretim okulunu
Üçkapılar'da çalınan telefonumu
Ve çocuk programı sunuculuğumu...

Teyzemle geçirdiğimiz yazı
Paşa olduğum yirmi üç nisanı
Eve attığım tüm kızları
Neriman teyzeye kestiğim haraçları
Nazan hocanın kamplarını
Berkay'ı, Kaan'ı ve Rutkay'ı...
Ve tüm dostlarımı.

Alanya'nın gecelerini,
Manavgat'ın gündüzlerini
Avşar Gençlik'i ve Nur Pastanesi'ni,
Dayılarım Ahmet, Kutlu ve Necati'yi...

Sokak çocuklarını
Çocukların sokaklarını
Şalgam suyunu ve rakıyı,
Birayı ve fıstığı,
Klasik müzik eşliğinde şarabı;
Ve hatta Eftelya'yı...

Ankara'ya dair saymakla bitmez!
Tunalı'yı, Ümitköy'ü,
Ulus'u, Hamamönü'nü,
Denizle ilgisi olmayan Denizciler'i,
Bir garip Çankırı Caddesi'ni,
Kuru ayazı, Kuğulu Park'ı!
Bestekar'ı, gulvazı...
Ve daha çok şeyi.
Mehmet Emin Resulzade'yi,
Sosyal Bilimler'i, Gazi'yi,
Nedendir bilmem Bentderesi
Hatta Karapürçek'i
Sevdiğimin yurdu Cebeci'yi...

Gömdüğüm aşkları
Gençlik telaşları
Ve sahafları-
Dolayısıyla kitaplarımı.
Okuduğum ve yazdığım her sayfayı
Edebiyatı ve edebiyatçıları...

Pek tabi müzik de var,
Aspava'yı, Livaneli'ni,
Bateristimi, gitaristlerimi
Ve şarkı söylemeyi!

Pekala Antalya'ya dair
Bir evim bir ailem var;
Yoktur başka sevdam,
Desem de yalan...
Sevdiğimin nefes aldığı havayı,
Ayaklarının bastığı her kaldırım taşını,
Her gülüşünü, her bakışını,
Her iç çekişini, her konuşmasını...
Çok özleyeceğim,
Eğer ölürsem.

Hoş, bir çoğunu şimdi de özlüyorum ama
Yine de bulunsun aklınızda.