Vasiyet Şiiri - Mustafa Kurt05

Bir gün şu dünyadan göçüp gidersem
Mezarımı gayet yükseklere kazsınlar
Vasiyetim budur eger istersen
Kahrından derbeder öldü yazsınlar,

Çocukluk yılları geçdi sefasız
Yakını ırağı hepsi vefasız
Bir günü geçmedi asla cefasız
Feleğe kahredip öldü yazsınlar,

Daha onbeşinde körpe bir gençken
Kaderimi kendim çizeğim derken
Kötü kaderinden kaçıp giderken
Yalnızken çok çile çekti yazsınlar,

Dönmesede hata döndü hataydı
Geçmişi bırakıp yarına baktı
Ona mutlu günler çok ıraktaydı
Yüreği tutuşup yandı yazsınlar,

İşte buldum deyip aniden sevip
Kalbinin tümünü o kıza verip
Yirmisine doğru evlendi garip
Sonradan gününü gördü yazsınlar,

Askere giderken pek çok ağladı
Hasretlikten karaları bağladı
Sevdiğine pek çok mektup yolladı
Geç aldı cevabı soldu yazsınlar,

İşine sarıldı ummana daldı
Şanssızlık hep sürdü şaşırdı kaldı
Ekmek parasına çok kapı çaldı
Yoksulluk canına yetti yazsınlar,

Denetip yapmadık bir iş kalmadı
Bir tek siyasette karar kılmadı
Gururdan inattan adam olmadı
Sonunda belayı buldu yazsınlar,

Onun yontulacak tarafı çokdu
Hiç kimsenin ona zararı yoktu
Kendi fikirleri komaya sokdu
Kalbi dayanmadı durdu yazsınlar,

Şu fani dünyadan bir tat almadı
Çok şey arzuladı nasip olmadı
Oruç şöyle böyle namaz kılmadı
Hesabı mahşere kaldı yazsınlar,

Doğruyu bilerek ters yolu seçti
Kağıtta oynadı içkide içti
Kendi kefenini kendisi biçti
Sonradan o yola düştü yazsınlar,

Ailesine bunca yokluk çektirdi
Ne rahat ettirdi ne rahat etti
Garipleri yetim bırakıp gitti
Kavuşmak mahşere kaldı yazsınlar,

Belki karnı açtı gözü pek toktu
Hayelle yaşardı hevesi çokdu
Talih hiç gülmedi şansıda yoktu
Ölüme o kucak açtı yazsınlar,

Hep şok yaşattılar can dedikleri
Beraber yaşayıp çok sevdikleri
Yalnız bıraktılar Dost bildikleri
Ölmeden gerçeği gördü yazsınlar
24/11/1995
AMASYA