Vasiyet Şiiri - Zeynep Beşen

bu bir delinin kendine vasiyetidir
duyun ey ahali
bizi yüzümüze kötüleyin,
isterseniz taşlayın bizi
öveceksenizde
ölümümüzün ardından bir fatiha ile övün bizi
dirinin ölüye en güzel selamıdır bu
bu bir delinin kendine vasiyetidir
duyun bizi ey ahali...
kuyuya attığım taşla
leylalar üzerlerine gömlek diktirdi
kaf dağına gömülürken ceketim
ruhumu yeniden dünyaya dikiyor ALLAH
azrailin eli ne kadar hafif
ALLAH'ım
teşekkür ederim.
ruhumun yırtılışı izlerken karşı yönden
içimde yücelttiğin bu deli yanlı aşk için
sana müteşekkirim.
bir gece yılgını düşe
en güzelinden düşe bilirim diye
uykumu ellerine koyduğumla kaçtım.
hem söylesene olmadığın yerde
uykunun ne önemi var.
unutma bunları
bunları iyi hatırla
ben bir delinin kendine vasiyetiyim
bir gün yüzüne okuna bilirim.