Vasiyet Şiiri - Halil Topaç

Şu yârime gidin, bir haber salın. Ben ölürsem, bana yar ağlamasın. Yâri korkutmadan, kapıyı çalın. Belki gelir diye, bel bağlamasın. İki tatlı sözle, nasihat edin. Halimi gizleyin, iyidir deyin. Yasımı tutarsa, vasiyet edin. Karayı başına, yar bağlamasın. O yar öldüğümü, şimdi anlarsa! Kıymam damlasına, yaşı akarsa! Göğsüne vurup ta, başı yolarsa! Bana yanıp saçlarını yolmasın. Yârim sen ardımdan, yakma ağıdı. Sen sen ol yıkılma, dinle öğüdü. Senden son bir ricam, üzme yiğidi. Zor halinde bile, kul anlamasın. Bir bardak çay iç, yak bir sigara. Özlediğin anda, beni hatırla. Beni arar isen, içinde ara. Yokluğumu senden, başka duymasın. Beraber kötüyü, iyiyi gördük. Beraber ağladık, beraber güldük. Düşe kalka, nice yerlere geldik. Ben iyiyim, gözün yolda kalmasın. Her ömrün sonunda, vardır bir veda. Yar kendini bana, etmesin feda. Ne mutlu yaşandı, böyle bir sevda. Vedayla yüreği, yar dağlamasın. İki bayramda gel, mezar taşıma. Yüzünü göreyim, otur karşıma. Elini elime, götür başıma. Mezar taşım, öldüğümü sanmasın.