Vasiyet Şiiri - Hüseyin Bölük

Gün gelecek gül misali solacak,
Kara toprağa karışacağım.
Bu fani dünyayı terk edip,
Ebedi hayata koşacağım.

İşte o zaman arkamdan ağlamayın,
Çünkü o gün bayramımdır benim.
Kızıl ateşte veya gül bahçesinde olayım ne çıkar,
Yeter ki Rab’ime kavuşayım.

Öldüğümde günlerce bekletmeyin sakın!
Bir an önce kara toprakla kucaklaşayım.
Orman içinde bir dere kıyısına gömün beni,
Hep yaşamak isteyip de yaşayamadığım yere.

Zaten şehirleri hiç sevmemiştim.
İçimde hep bir yabani hayat sevdası vardı.
Yabani ama temiz, yalansız, huzur dolu.
Haydi! Özlemimi dindirecek bir yere gömün beni.

(1999/ Kocaköy-Diyarbakır)