Vasiyet Şiiri - İbrahim Ethem Uzun

Geçti on yıl
Denize çıktığım yolculukta
Gizledim çantamda
Yeşil beldemin
Yıldızlarını ve nehirlerini
Elbisemde Aydın yemişi ve gülü

Yalnız geçti kaç yıl
Tanıdım Afrika kadınlarını
Tanıdım ilkel vahşi duyguları
Dolaştım ne ilginç yerleri

Bulamadım bir kadın
Düşsem kaldıracak
Aç kalsam doyuracak
Çıplak kalsam giydirecek
Ben denizde yolculuk eden çocuk
Hala hatırasında yaşıyor
Kestanenin ve cevizin lezzeti

Hala büyüyemedim anne
Sevgili şımarık çocuğun
Biliyorum yaşıyorsun dönüş hayalimle
Beni arıyorsun odamda
Soruyorsun ceketimi
Öpüyorsun gözümdeki feyruzu

Selamlar
Evimizdeki beyaz kırmızı güllere
Saksıdaki karanfillere
Yatağıma kitaplarıma
Pencereme inen geceye
Bana hüzün hediye eden mescidimize

Eylül geldi burada
Nerede Aydın nerede babam
Nerede içimdeki çocukluğum
Nerede kahvenin güzel kokusu
Evimizin ferahlığı
Çocukken kuyruğunu çektiğim kedim

Eridim anne eridim şu gurbette
Gözünün bebeği biricik yavrun
Vasiyet ediyor
Lütfen ağlama anne ağlama ağlama.....