Şu anda yalnızım, benimle onlar,
Ölünce onlardan beni almayın.
İlkin çoktan geçti gelense sonlar,
Gidince bu elden beni anmayın.
Üzülüp ağlaman bana arkamdan.
Öldü demeyin ki kurtuldum gamdan.
Bir şeyler çalmışsam geçen zamandan
Doğrudur deyiniz, yalan sanmayın.
Yalnızlık arkadaş gurbet yurdumda,
Sevilmek hasretim, sevmek derdimdi.
Sorarlarsa şayet ölü kimindi_
Bir garipti deyin cevap vermeyin.
Hatırlayın sade bayram günleri.
Saymayı unutun geçen günleri.
Sevme fakat unutma da seveni,
Onu da ben gibi mahçup sanmayın.
Sanmayın dostlarım ağlayan güler
Sanmayın göz yaşı gelince gider.
Bir an gelir aşka boş laf derler.
Unutmayın o an beni anlayın.
Anlayın ki seven insan ne yapmaz.
Sanmayın ki gelen giden aratmaz.
İnsandır bir sözü bir sözün tutmaz.
Yalandan gerçeğe hemen kanmayın.
Sanmayın dünyada yaşadığımı.
Sanmayın kahkaha bu feryadımı.
Unutun dostlarım anman adımı.
Anmayın ölünce adım anmayın.
Kayıt Tarihi : 19.5.2008 10:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Arıkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/05/19/vasiyet-133.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!