Döktü hatıralarınım acı yapraklarını
Şimdi bir benim geride tarihte kalan
O gün selamlarım elbet cenaze alayımı
Üzerimde güller, omuzlarda gittiğim zaman
Ağlamasın kimse istemem arkamdan
Gülerek muhabbetle yolcu etsin kalanlar
Beni tanıdığınız o siyah parkamdan
Alsın hesabını beni kaçtı sananlar
Bakmasınlar yüzüme kimseler görmesin
Nasıl gülerek ağladığımı yürekten
Bıraksın anam şişleri bir daha örmesin
Korkum yok artık soğuktan üşümekten
Usulca dağılsınlar yalnız başımdan
Bir tek o beklesin gözlerimin ucunda
Dökülünce topraklar tel tel saçımdan
Anlaşılır dönmeyeceğim günün sonunda
Söyleyin ona, ara sıra uğrasın yanıma
El sürsün toprağıma mezar taşıma
Bir buse kondursun dudaklarıma
Bu yolcuyu gözü arkada yaşlı koymasın
O da gelir elbet vakit dolunca
Yine toplanırız boylu boyunca
Ayrılık olsa da bu yolun sonunda
Elleri böğründe bana gönül koymasın…
Musa MENEKŞE
18.01.08/21:00
Kayıt Tarihi : 30.1.2008 21:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!