Vasiyet Şiiri - Mustafa Asım Çankaya

İşte! Kurduğum saat,durdu bak,birdenbire,
Dün sizinle dünyada,bugün girdim kabire.

Bu satırlar Sunam'a,boncuğuma,tavşana,
Taptım yalnız Allah'a,tapmadım para, şan'a.

Senden son bir arzum var,iyi oku,uygula,
Yaparsan tüm bunları,azap olmaz bu kula.

Kızımı sakın üzme,en büyük isteğim bu,
Damlatıver dudağıma,üç damlacık soğuk su.

Talha'yı,Yavuz Selim,Zehra'yı unutmadım,
Annem ki,baş tacım,hayatımda ilk kadın.

Ondan önce gittiysem,bırakma sakın onu,
Oradan geldik,döneceğiz,kabullenin bu sonu.

Kardeşlerim,canlarım,kucaklaşın,sarılın,
Daima birlik olun,istemem hiç darılın.

Herkes hayatını yaşar,kendi fikrini taşır,
Farklıyken hemhal olun,size de bu yakışır.

Günahım dağlar kadar,azıcık ibadetim,
Ötedeki en zengin,bu dünyada bir yetim.

Kendine çok dikkat et,kederlenme,üzülme,
Hayatını mahvetme.Yaşa! Demem -Hiç gülme!

Kimi görsen tanıyan,beni duyan ve bilen,
Mutlak helallik iste,budur borçları silen.

Annene ve babana,sizi emanet ettim,
Dünyada zannederim,her şeyinize yettim.

Giresun'daki evi,hiç bekletme,hemen sat,
Banka,elden, ne varsa,tüm borçlarımı kapat.

Şişli'de tanışmıştık,Şişli'den beni kaldır,
Ağlama ve mağrur ol,bu en güzel bir haldir.

Sevdiklerim! Ailem! Çocuklarım ve eşim.
Toplanın, anın beni.Ordayım ben.Bu işim.

Canım kızım,Elifim.Her sene 11 Ocak,
İki elim kanda olsa,sana gelişim olacak...