Yorgun kanatlar gibi uçuşup
dökülüyor, ayaklar altına,
rengi solmuş tedirgin yapraklar,
Güze mahsuz kasvetli romantizmin
kaçınılmaz tekrarı.
Gün doğuşu akşamın,
Tünaydın Hayat
gönlü kırık acabalar yaşattı günler
kimi yanlış anladı, kimi hiç anlamadı,
doğrular hasretimiz oldu
kimlerin defterinde hala adımız var
kimlerden silindiğimiz endişeleri.
sabahleyin güneş
başucuna vurduğunda
uyanabilseydin yaşam sevinciyle,
hissedebilseydin,
koklayıp doğanın kokusunu.
gizemli, akıl almaz dokusunu,
gölgen gölgemde değilse eğer,
ben yüzmesini unutan tekne,
nefes almasını unutan balık oluyorum,
su içinde çaresiz.
uçamayan rüzgardan,
koşamayan buluttan kalmadı farkım,
Söylemiştim güzelim,
bu hasretin acısı,
ne kurşun yarası,
ne bıçak yarasına benzer
An gelir,özlem damlacıkları
göller oluşturur,
Kutlamıyorum
güzelim doğum gününü,
kutlama gelmiyor içimden
hem niye gelsin ki,
o gün neyi kutlamam gerek.
Doğarken sayısını bilmediğimiz seneleri
Malum kafa dedi,olalım hayra vesile
Küçükbaş yetmez,illaki deve kesile
Candan oldu devecik,olaya dünya güler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!