Varyoz Şiiri - Enver Levent Batur

_eni topu kaç kişi kaldık bu dehlizde
be çavuş
bak darağacının gölgesi yine uzar oldu tepemizde

ışıksız köşelerde durdu zaman
an itibariyle

_ellerimde ne kaldı
cehennem ateşlerinde boz bulanık gözler
bulutlarla çok hazan öncesinden bir kavil demiri dövene

göveren toprak ve kızaran ufuklarda yemin ve esaret

_başkaca
küf kokulu duvarlara şakırdayarak
taş avludan yükselen güvercin

belli belirsiz kaldırımların yalanlarından uzayıp
kanatlarında vicdan uç gökyüzüne

_ansızın yürek çarpıntısıyla darlanıp belki de bu gece
kayaların üstünden köpük köpük dalgaların döndüğü kıyılarda

ırak denizlerin ötesinden uzarım sessizce/sin'e

_sıra bende artık
ne dilime sahibim ne de nefsime

mahpus oldum nemli sokakların is kokusunda
gideceğim günü gözler oldu helecanlarım
ah bir de bu kahrolası yalnızlıklarım

kapandı parmaklıklar

_yosun kokuyordu artık kanayan elleri özgürlüğün
dik gibi yürüdü oturduğu yerden kalkmadan
esaretin uzayan gölgesinde

bir varyoz daha indi çelik gövdesine an itibariyle

_vatan sağ olsun
anadan vekil mi doğduk
...