Varto Depreminde Bir Çocuk

Bir rüya anlattı dedem
Evimizin arkasından
geçen uzun kara tren
Yolcuları tıkış tepiş
Kardeşlerim.
Munise,Hurşit,Ali,Ayten
Kuzenlerim ve dedem
Rüyayı anlatırken
Sıtem etti babaannem
Beni unuttun mu sen
Öğlen uykusunda
Çiftesini doğrultur ejderhaya babam
Sallanır devrilir her şey
Zelzele bu yeri göğe katan
Dağları suları koşturan
Vartoyu canından vuran

Beşik gibi salandı dağ ova
Elimde ekmeğimle
uçtum gittim
Merdivenleri görmeden
Vurdu kapakladı beni yere
ne olduğunu bilmedim
soğuk bir kuyunun dib
Uyuştu elim ayağım
Tıkanmıştı soluğum
feryatlar koptu
karanlığın içinden
Annemin feryatları bastırdı
Bütün feryatları
Koştu enkaza çılgınca
Saldırdı toprağa taşa
Onu kimse alamadı enkazdan
Yavrularının soğuk yüzünü öpene dek
Anneciğim ağacın gölgesinde
Ağıtlarda dondu kaldı
Biz çocuklar eğlendik
Devam eden artçılarla
Salandıkça sallansın istedik
Korkularımızı susturduk sabaha kadar
Taşınırken kabristana yolcular
Yoktu kara tren
Kağnı arabasıyla taşındı onca can
Dördü kardeşim ve de oyun arkadaşım
Aylarca hep aradım onları derede bayırda
Bekledim o kara treni
kaç mevsim aynı yerlerde
Oyunlar oynadım gölgeleriyle