Varsın Gülmeyelim Şiiri - Tahir Öztürk

'Kelimelere merhamet eden Adam'a,
E.İbrahim'e...'

Bir akşam serinliği tadında yaşamadık hayatı.
Hep bir hüzün vardı yüreğimizde
Mahalle maçını kaybetmiş çocukların hüznü tadında.
Ve seher vakti yaprak üzerinde çiy sanılan
Gözyaşımızdan bir damlaydı aslında.
Yoksunu değildik isimsiz sevdaların.
Alışkındık acıların her türlüsüne
Bu yüzden hiç düşmanı olmadık,olamadık
Yüreğimize yara açanların.

İnsan kimi zaman çılgınlık yapmak,
Zamanı durdurmak ister.
Unutmak herşeyi hiç yaşamamışcasına
Tüm kayıtlardan şilinsin ister ismini.
Ve kurtulmak ister
Çevresinde yaşananlardan
Yüreğine sığınan mevsimsiz acılardan.

Biliyorum gülemedik diyorsun
Varsın gülmeyelim
Varsın bu da böyle olsun
Unutma!
Gülenler de doğarken ağlamıştı biliyorsun.!