Varsın Aşk Koksun Şiiri - Salim Erben

Gülmek bizim neyimize be çocuk
Varken ağlamak anadan doğma
Kirpiklerinin koza dökerdi
Kimi şeker alırdı kimi oyuncak
Sen ağlama diye
Oysa
Damlalar sebil olurdu
Akardı gecelere uyan be çocuk
Çiğdem çiçek yeşil dağların
Göğsün üstünde ay yıldız
Her şeyin sustuğu bir gecede
İğde kokusu düşlerdim ellerini
Ele avuca sığmayan bir demet
Kızıl karanfil din be çocuk
Açıp solmayan uçup konmayan
Yavru şerçe gibi
Bir dalda duramayan
Serpilip gelişmiş büyümüşsün
Büyümüşsün be çocuk
Böyle birden gelme üstüme
Yüklenip katmanları
Hüzünüm dokunma çağla yeşil
Çoğalıp büyüsün ay yüzlüm
Az değil birikmiş küfürler
Yarım asırdan biraz fazla
Ve sen hala uzaksın bana
Bense anılara tutunmuştum
Düşmeyeyim diye lakin
Bırakıp gitmek geliyordu
Kucaklaşıp öpüştüğümüz yere
Sana kıyamıyorum bak yine
O ki bir birimize
Buz bağı içtiğimiz akşamları
Hüzünle el sallardık
Dudakta son öpüş izleriyle
Vedalaşırdık görüşmek üzere