Varsayım Şiiri - İrfan Ünübol

Uzun kış geceleri, sen de beni ansaydın,
Kapı her çalınışta, beni geldi sansaydın,
İçin için alevsiz benim gibi yansaydın,
Her engeli aşarak koşup sana gelirdim.

Uzaklardan sesimi bir kez bile duysaydın,
Yalvaran çağrılara beklemeden uysaydın,
Hasret çeken kalbime ellerini koysaydın,
Yokluğunu unutup varlığında erirdim.

Bir gün evden çıkmayıp yapayalnız kalsaydın,
Senin için yazdığım şiirleri alsaydın,
Pencerenin önünde hayallere dalsaydın,
Her engeli aşarak gelip seni sarardım.

Hayallerde olsa da her gün beni sarsaydın,
Beklemekten usanıp bir falcıya varsaydın,
Ümitsizlik içinde ondan beni sorsaydın,
Bulamasam izini dağda taşta arardım.

Umulmadık bir anda çıkıp bana gelseydin,
Şu perişan halimi gözlerinle görseydin,
Damlayan göz yaşımı yanağınla silseydin,
Göklere yükselerek uçtuğumu sanırdım.

O ipek saçlarına mor gülleri taksaydın,
Şu an yanımda olup gözlerime baksaydın,
Masamızın mumunu aşk oduyla yaksaydın,
Canıma canlar katan gül yüzünü tanırdım.