Varsaydığım Neyim Kaldı Şiiri - Ozan Efe

varsaydığı neyim kaldı
boşluğa doluncaya dek
yelimden avuçla daldı
hoşluğa soluncaya dek

içimi sıkmış yalnızlığım
gök ekin yanışında ahtı
acı toplamış gözlerim
yanıyor şişmiş torbacığında

acısını duy ensende
bayır aşağı insinde
zehir zemberek insanda
loşluğa oluncaya dek

yiğitliği sende kalsın ayrılığın
acısını ben çekerim
üst üste yığılmış hüznümle
gizi kalmış dağarcığında

yaşlı gözlerinde bahar
yaz yangınlarında ki har
suyunla birlikte ahar
duşluğa buluncaya dek

göl yalnızlığında dere boyu sazlığı
özleminde savrulurken yelin
deniz kızkuşları gibi
yalnızlığı sırtına taşırdığında

ozan efem sus deseniz
öfkenle birlik yeseniz
yalnızlığında iseniz
kuşluğa yoluncaya dek

090811denizligülcebuluşma