Varsayalım Ki../bir Tören Geçidinde

eğreti bir yalnızlık duyduğum
bir devrin (kap) anması gözlerimde.
yarı (ar) alık
yaralı aslan bakışı.
ben kimim?
eski (heye) canım nerde?
geriye dönük parmak hesabı…
neden? …
neden değilim
olmam gereken yerde?

bir teslimiyet öncesinde,
yeni nesle
ışık kırıntıları kalmış,
avuçlarımın içinde.

neden titriyor ellerim?

tut ki…
yankılanan ses, -ben-im sesim:
‘cumhuriyet bayramı’mızın
86.yılı
kutlu olsun! ’

Asumandan seyrederim alemi
Görünmez bir adem (gi) zeminde

Diyelim ki…
(k) âh bir bayram töreninde
Şiirler şakıyan -ben-:
‘şehitler tepesi boş değil
biri var bekliyor
ve bir göğüs nefes almak için
rüzgâr bekliyor’

Ah! diyen iç çekiş! …

Varsayalım ki…
(k) âh bir okul sahnesinde–ben-
günlece bir emeğe baş koymuş
fenomen …
koro:
‘Bize baş olanların yetersizliği.
Güç sağladı bizim düşmanlarımıza,
Bizim olan her şey onların oldu.
Bittik mi tükendik mi biz? ’

herkesin yüreği kendinde
bir -ben- tüm (heye) canları
toplamışım yüreğimde…

İyi ki…
iyi ki dolu dolu bir geçmiş
tebessüm eder bana,
bir tören geçidinde