Varsak Beldesine ithaf… Şiiri - Halil Kuşcu

Garipsin öksüzsün kime nedeyim.
Yok, imiş sevenin güzel Varsak’ım.
Yetimsin garipsin kime nedeyim,
Yok, imiş sevenin güzel Varsak’ ım.

Besiciydi sahiplerin doyurdun,
Çiftçiye yel, harmanını savurdun,
Ağlasa sahibin sen kahrolurdun,
Yok, imiş sevenin güzel Varsak’ ım.

Deveci olanda seni sevmedi,
Çobanında kıymetini bilmedi,
Gayrisinin ise yüzü gülmedi,
Yok, imiş sevenin güzel Varsak’ ım.

Var idi eskiden yine sevenin,
Yâd eli görüp, kıymetin bilenin,
Sahiplenip senin için ölenin,
Yok, imiş sevenin güzel Varsak’ ım.

Gazileri yetiştirdin, anıldı,
Şehitler verdin de ünü yazıldı,
Sahip kalanların keyfi bozuldu,
Yok, imiş sevenin güzel Varsak’ ım.

Gün oldu akılsızları avuttun
Zaman oldu mevkisizi eğittin
Bazen ise delileri inlettin,
Yok, imiş sevenin güzel Varsak’ ım.

Herkese nimeti verdin bıkmadın
Kucakladın hiç kimseyi atmadın
Saf oldun, asla kinle bakmadın
Yok, imiş sevenin güzel Varsak’ ım.

Tarihin de acı olmuş, gülmedin,
Çilelerle yaşadın da, ölmedin,
Bu kadarda sahipsizde kalmadın
Yok, imiş sevenin güzel Varsak’ ım.

İşte böyle bir sevgiyle bağlandın,
Hayat veren kalbinden dağlandın,
Halil’ im söyler yine efkârlandın
Yok, imiş sevenin güzel Varsak’ ım.