Varoşun Merdivenleri

metropol sus ve dinle;

suskumla başıboş
kırık tefecinin çatalyokuş
kasasında yürürken yalnayak
turalar batık durur
dikenli telle dikilir yaralarım.

hurafen bitmez firarında
kan kıran yalanları taşlaştırır
ten ve tin ve tiryakiler
ve tren ve tümsek
ve tüm tantanasına tokat atmış
tuzaklar tahterevalli
aortum akort tutmuyor,biline
barajları set gibi yaparsa ustabaşı
çırak yarım bırakır tıraşı
ve bronşlar dolar
kuşattığım ve kutsadığım her kalenin
askerlerini esir aldım
işe yaramaz dilenciden başka
ne oldular ki.

kurak bir vadinin gölge tarafı
öğle üzre
çek yükü çıkmaz sokağa
ve uyu rüyada uçar gibi
her kanatın bir gidişi vardır
kanat git
iz bırakırsın derin ve canlı
karart,hicrandan gelen her sesi
sokulmuş sağrısına bir tay
nefesini saymayı bilmeden
okuyan ukba bir hasret
ve öteki dikta tavırlar
tarih bir öncesini gösterirken
uykuda on binleri sayıklamak
yıl görmek
yokluk diye çıkmaktır merdivenleri
varışın ve varoşun şehrinde
otur ve çer çöp
çamur ve çarkların
çarıklı işçilerini ov ısınsınlar.

öylesine bacaları bıçaklarken
atom versiyonlu telaşla
tutku ve meslek
mutlaka branşıma uygun ağlamalı
ağaran boyaları boyatarak
gecelerimle
kalkmanın zamanı geldiyse
yamasını tak pantolonun
iliklerini sök
terlikli koşulmaz sabah vakitleri
kaldırımlar
akşamdan kalma yetimlerin yatağıdır
aceleden unutulmuş
yorganların katlanmaları

çarşafını çarşı pazar gizleyerek
yaşamanın adını göçmen koyarak
yabancı tüm deyimleri
tutuklatarak kanunsuzluğa
terkisinde terkedilmiş öksüzler taşıyarak
dik sözleri grev vaktine
sözcükler büzülür ve küçülür
kundağına kaçırır bebekler
ve teknoloji
köşkünü dikine kurar
elleri elden ele taşıyan katarları
katarak önüne
an’a meydan okurken
okuma bilmez burjuva
birikimiyle üsdat olsa
bikinisiyle silsin terini de işçinin
barajlar yıkılsın alın teriyle
açın beton görmemiş bir çukur
defiransiyele çamuruyla direnmiş

ve beni odun kugarıyla gömün.