Varoşların çocuğu Şiiri - Kökeli Ozan

Her cefaya göğüs gerip direnen,
El açıp Allaha dua dileyen.
Süzülen gözyaşlarını gizleyen,

Benim o ben varoşların çocuşu.
Ben bilirim sefilliği yokluğu.

Ağlayan ben sefil hüsran üşüyen,
Geçti ömrüm hayalinen düşünen.
Beş parasız ne güçlükle geçinen,

Benim o ben varoşların çocuğu,
Ben bilirim sefilliği yokluğu.

Ne arayan ne soranım var benim,
Sokaklardır yerim yurdum meskenim.
Keder benim çile benim dert benim,

Benim o ben varoşların çocuğu,
Ben bilirim sefilliği yokluğu.

Kimse bilmez benim hali derdimden,
Her türlü çileyi zulmü gördüm ben.
Hiç tutanım olmadıki elimden,

Benim o ben varoşların çocuğu,
Ben bilirim sefilliği yokluğu.

Kökeli Ozan özler olmuş gülmeyi,
Kefen olmuş örtmüş karlar çizmeyi.
Haketmedim böyle sessiz ölmeyi.

Benim o ben, varoşların çocuğu,
Ben bilirim sefilliği yokluğu.