Simit satarken gördüm,
Zengin çocukları neden simit yemez.
Oysa bizim Ali her simitcinin peşinden koşar,
Anam köşe bucak para ararda bulamaz,
Anam niye, ince ince ağlar baba.
Ayakkabı boyarken öğrendim,
Zengin amcalar neden ayakkabı boyatmaz.
Oysa senin yamalı pabuçlarını hep ben boyarım,
Oğluma para veremedin diye,
Sen niye, ince ince ağlarsın baba.
Zengin çocukları söyledi;
Bizim buralara varoşlar derlermiş,
Bize de varoş çocukları.
Öğretmenime sordum, söylemedi
Yasakmış.
Bari sen söyle baba
Varoş ne,
Açlık ne.
Benim hiçmi oyuncağım olmayacak
Ne olur söyle baba.
Kayıt Tarihi : 18.1.2008 18:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Açlığın pençesinde çocuk yetiştirme derdine düşmüş, tüm umudunu onlara beslemiş, onbinlerce anne ve babalara hitap edilmiştir.
![Cumali Narin](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/18/varos-cocugunun-siiri.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!