Varoluşunun Hiçliği Şiiri - Mustafa Tiryaki

İntihardı seni sevmek
Kendi kendime yaptığım
Ya bunun sonunu bilmek
Bile bile devam etmek
Ve Kendimden vazgeçtiğim

Gül rengi şarap ve aşk rengi sen
Kahverengi gözlerinde eriyen ben
Öyle güzel mi bakar ateşten gözlerin
Gözlerine bakarken kül olan ben

Soruyor mu geçen yıllar beni sana
Doluyor mu gözlerin yine yokluğumda
Senden sonra ne yıllar geçti eskisi gibi
Anlamamışken varlığını
Hiç etti yokluğun beni