Kendi geçmişini atom düzeyinde, moleküler düzeyde yalıtım etmek, bir beden kadar hayat ile bilincin de kendi işidir. Yalıtıma bir bataklık ya da bir ormanlık veya çöl, deniz gibi yalıtımlı ortamlar kendilerini pasif etkilerle korurlar.
Hayat gibi en sıkı ve etkin bir düzene göre korunan yaşamın ikinci bir etkin korunma şekli ise özne bilinçle bencillikti. Her geri beslenirler kendisinin tekrarları olan salınımlardı. Bencillik te kendi tekrarını veren salınımdı.
Makro düzlemdeki atom düzenli nesne, nasıl özne oluyordu? Nesne nasıl bilinç oluyordu? Birinci varoluş biçimine çok değindikse de ikinci biçimle bilince dek var oluşu ayrıntılamayı başka yazılarıma bırakmak istiyorum.
Her şey geçmişle (tarihle-tarihsel oluşuyla) vardı. Geçmiş demek geri izdüşümü olan geri bağlanımlar ile olmaktı. Geri bağlanımla hatırlamaktı. Bu durum da bize şarj deşarjları veriyordu (dolma boşalma süreçlerini veriyordu).
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta