Varoluşun Anatomisi...Büyükl Bir Aşk ve. ...

aldı rüzgar özümü savurdu zerre diye,
sıvasın topragından, başka diyara sürdü.
ahmedin bedeninde saldı başka diyara,
adım,adım gezdirdi,gurbet diye hücremi.
sonu sana gelmekmiş, adı kader olsada.
aç yatırdı geceler,soguk ayazlarında,
kırmadı ışıkları, hep gelecvek var diye.
bir okul şapkasının altında belirlendi,
kalemler yazdı seni,derslerde işlenen sen.
sonu sana gelmekmiş, adı kader olsada.
yırtık ayakkabının donduran soğuğun da,
sabahata rastladı,soğuğun şafagında.
hep donarken soğukta, için,için ısındı,
sabahatın gözünde yavaş,yav aş büyüdü.
sonu sana gelmekmiş,adı kader olsada.
on dört olan yaşları, onbeşe devirirken,
gözlerinin yolları birleşmeye başladı,
on altıya gelirken damarları çatladı,
aileler yok dedi,karşı çıkıp set çekti.
evlendiler sonunda adı kader olsada.
yıllar geçti aradan,bir sıcak agustosta,
rüzgarın savurdugu öze gidiş başladı.
ahmedin belinde su, bebek olup canlandı,
agustos haftasında selam v erdi dünyaya.
eline dogdu bu ten, adı kader olsada.
yıllar yılı ugraştı, okudu ve çalıştı,
yine rüzgar savurdu,attı başka yerlere,
yalın ayak, aç beden, topraklara savruldu,
her nefeste bir koku, hep peşin den koşturdu.
kader sana yazdırdı,anlımdaki yazımı.
yıllar geçti, ateşi hep yandı hiç sönmedi,
yürekteki ateşi, ismini hep söyletti.
anlındaki çizgiler,gittikçe derinleşti,
dudakları çatladı, susuzlugu bitmedi.
kader sana çevirdi hayatın çizgisini.
sen, isimsiz belirsiz, yıllarca hep var oldun,
kimdin, neydin bilinmez,her gece hep var oldun.
saatin tiktakları üst üste de gelince,
sendin çıkan önüme,sonsuz ışık selinle.
kader seni yazmıştı, anlıma çizgi diye.
saatler, saatleri kovarken son hızıyla,
saatler son gecenin sensiz vuruken son sesini.
nihayet sona erdi, topragın feryatları,
can canana kavuştu, gece karanlıgında.
adına ne dersen de, ister kader, vuslat de,
döküldü gökyüzünden,yılların hasretleri.
dindi toprakta acı,başladı bir tebessüm,
yıllar sonra toprakta tutunan bir damla su,
gebe kaldı tohum da, topragın yüzü güldü.
sevicinden agladı yüz sürerken topraga,
toprak, tohumu verdi, bin acılar içinde.
nihayet ben aglarken,güldü topragın yüzü,
caddeden sokaklara dogru sesler döküldü.