Varoluşsal bir yalnızlıkken yaşadığım, yalnızlığı nasıl anlatırım,
Hiç bir kelime hislerim kadar kanlı canlı değil ne yazık-ki,
Ettiğim laflar küçük dilimin döndüğü kadar, kıvraklıktan uzak,
Aynı anda hem karamsar hemde umutsal cümleler kuramam ki.
Adımlarım altında ezilir dünya yalnızlığımın yükünden desem;
Yük yok ki yalnızlığa dair suskunluk giymiş omuzlarıma binmiş,
Çünkü terkedilmiş şehrimde yalnızlığa dair herşey yaşanmış ve bitmiş.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta