Varoluşsal Şiiri - Necdet Arslan

kırılgan o sessizliğin,
benzemediğin için başka tuvallere
beni anla / öyle çok ki seni anımsatan

tanırım
çökse ve yeniden kurulsa
ele avuca sığmayan yaşam

tutunmakta olduğu yerden
uzanır gibi gönül anahtarına
ellerin ellerime akmakta.

ömrümün şah damarıdır seni aklıma düşürmek
yoksa yalan olur aldığımız her nefes için
şükredişim

kış nasıl olsa tükenir
tüm ağaçlar çiçek açtı açacak
öp -ki inanayım- demek için değil erken
alnına cemreler inerken…