Varoluşsal Bir Aşk Bendeki

Garip bir his sanki içimdeki
Dudağımdaki buruk bir yürek gülümsemesi
Şüphe götürmez bir gerçeğim var
Aşk yansıyor gözümden sensin nedeni
Bunca zaman sonra yinelendim seninle
Buna dair pişmanlığım yok, özürüm de
Kendi varlığımın kökünde dayanak
Her şeyi al tek şey ver, o da gözlerinin ötesi; sıcak

Seçim ve bilinç eşit söz konusu sensen
Başkası için değil sözüm aşka sadece
Sahici bir var oluşla seviyorum hala
Aklımdan çıkartmak intihar sanki seni
Dilim gerçeği söylüyor hep yakında kal
Sınırlı bir bakış belki bendeki
Ötekiler yakın uzak, belki biraz değerli
Geçen zamana ve yaşananlara rağmen sen diyorum

Umutsuzluğa da kapıldığım oldu
Mantıksal kavrayışlarla senden gittiğim de
Ayrıcalıklı ve kayıp bir durumdasın sen
Yine ikilemelerini bile sevdim gülüşünde
Varlığını sorun olarak değil gizem algılıyorum
Düşüncenin de ötesinde ilahi bir noktan var
Sessizliğini taşımanın zorluğunu bilsen
Neysem o oluyorum, oluşum sana çıkıyor
Olanların farkına vardığında başka aşk
Çekip gidiyor, uzaklığım sana yakın

Özerkim sevgili ama kendime yetemem sensiz
Güçlüyüm ama kırılganım sensiz
Aşk sensin ilk gün gibi inadına
Sözüm yine sana, sevişim tutkuyla
Uzun zaman oldu elim kalem tutmadı
Söyleyecek söz olmadığından değil
Sesim aşkına biraz uzaktı
Karıştım, yüreğimi açtım kapattım
Var olan her aşkın özünde seni aradım
Keder denilen yineleme aslında
Kendimi ne yargıladım ne de suçladım
Arzumu anladım ardından tanımladım sadece
Soyut ve sonsuz da kalsan aşksın bende

(11.ekim.2007)