Varoluşsal Anksiyete Şiiri - Onur Göknil

Hüzün, sorgulamanın bedelidir.
Bir kelimenin ardında susan,
bir gülüşün arkasında solan
o ince kırık,
hep aynı kökten beslenir:
"Niçin?"

Farkındalık, uykusuz bir hastalıktır.
İçinde uyuyan hiçbir ses bırakmaz,
gündüzleri yarım kalır,
geceleri ise büyür,
karanlığa yaslanarak
her şeyi biraz daha gerçek kılar.

O, bilir ki
her farkına varış, bir parçalanmadır;
her uyanış, biraz daha yorgunluk;
ve her cevap, yeni bir açmaz.
İnsanın kendine yönelttiği ok
hiçbir hedefi ıskalamaz.

Huzur,
sadece görmezden gelenlerin payına düşer.
Körleşen gözler sakindir,
duymayan kulaklar rahattır.
Ama bilen,
hep huzursuzdur;
çünkü bilmek,
bir yangını taşımaktır avuç içinde.

Ve işte bu yüzden
yaşamak, bir tereddüdün ucunda sallanır;
ne tam ışık, ne tam karanlık.
Sorgulayan,
her gün yeniden gömülür kendi içine;
farkında olan,
her sabah başka bir kabuğu kırarak uyanır.

Hüzün, onların omzunda taş kesilir;
huzursuzluk, onların damarlarında yankı olur.
Ve dünya,
hiçbir zaman onlara ait olmaz
çünkü onlar
dünyayı her gün yeniden sorgulayan,
ama hiçbir gününde tamamlanamayanlardır.