Varoluş Serüvenimiz Şiiri - Mehmet İslami

Âdem verdi, Hava Anam doğurdu
İlk iki evlatla çatıyı kurdu
Asi Kâbil şehveti çün kudurdu
Şeytana uyarak Hâbili vurdu

Yüce dağ başında esen poyrazda
Koyunun çobanı yaşar ayazda
Fayda yok diyorken oğulda kızda
Ağlaya, ağlaya vakti doldurdu

Köklü çınarların dalları Mine
Asil evlâtlara ana Âmine
Niçin geldin ki sen şer âlemine
Elemek çün imtihanı oldurdu

Kış gelince canlıları öldürür
Baharı o ölenlerle doldurur
Arayana aradığın buldurur
Ektiğini âhirette yoldurdu

İSLÂMİ gözüne görünenleri
Kurtken kuzu postu bürünenleri
Yıkacağız deyip gerinenleri
Fındık kabuğunda bile buldurdu