Sicakti cok sicak
Adam terini silmiyordu artik
Kendisini yakan gunese bakti bir sure
Gozleri kamasti
Bir an aydinligin gozune vuran siddeti karanligi getirmisti
Ilginc dedi kendi kendine
Dunyayi aydinliga bogan gunes
Gozlerimi karanliga goturuyordu
Ve bitkiye hayat veren gunes dedi kendi kendine
Yakabiliyordu ayni anda butun dogayi
Yasam ile olum ayni kaynaktan cikabiliyor dedi kendi kendine
Acaba diyordu yasamda oyle mi idi
Ya insanlar oyle mi idi
Insan baris icin savastiginda ayni sey mi oluyordu
Kan ile mi baris geliyordu
Yoksa bir yanlislik mi yapiliyordu
Siddet ile barisi getirmek ilginc geliyordu ona
Ama iste gunes bir yuzu ile yasami bagislarken
Diger yuzu ile olumu getirmiyor muydu
Dusunce selinin icinde boguldugunu sandi bir an
Bu isin icinde bir terslik vardi ama ne idi
Uzun bir of cekti
Belki dusunmemek en iyisi dedi
Ama dusunmeyince birsey cozulmuyordu ki
Bunu da biliyordu
Ama anlamak icin ne yapmaliydi
Yasam ile olum
Son ile baslangic
Huzun ile sevinc
Hiclik ile varlik
Nerde birlesiyor nerede ayriliyordu
Yoksa yasamin sirri bu cevaplarda mi diye dusundu
Bitkinin su ihtiyacini dusundu
Su ile hayat buluyordu bitki
Ama ya su icinde kalinca ne oluyordu bitkiye
Oluyordu hemencecik
Bu ne ikilem boyle diye dusundu
Her sorunun bir cevabi var miydi acaba
Yoksa sorusuz cevaplarda mi vardi
Varligin icinde yokluk var miydi acaba
Hicligi dusundu bir an
Kavrayamadi
Bir bosluk diye dusundu
Ama boslugu tanimlayabiliyorsa bu hiclik olabiliyor muydu
Hiclik belki varligin tumu idi
Oyle ya evreni dusundu
Ici dolu idi HERSEYLE
Evren varligin en buyuk tanimiydi belki
Bir an evrenin disina cikti
Disaridan bakmaya karar verdi evrene
Bir an disaridan bakmaya calisti varolusa
Evrene
Yani herseyi kapsayan seye disaridan bakmak nasil bir seydi acaba
Disarida bir sey var miydiki
Tanimlayamadi
Acaba tanimlayamadigi sey mi idi bu hiclik
Evet dedi kendi kendine
Tanimlanamayandi hiclik
Evrenin disi hiclik olursa tanimlayamadigi icin
Ve hicbir sey olmadigi icin
Ayni hiclik butun evreni kapsamiyor muydu o zaman
O Evren ki herseyi kapsayandi
Evrenin disi hiclikse
Hiclik butun herseyi kapsiyordu
Cevap bu muydu acaba
Bunu butun yasama nasil uygulamak lazimdi dusunuyordu….
Oncesizlik ne idi acaba
Kafasina takildi birden
Hicbirsey olmayan sey miydi acaba oncesizlik
Birden hicbirseyin olmadigi o ani dusunmeye calisti
Olmuyordu kafasi almiyordu
Tanimlanamaz bir seydi bu kendisi icin
Oncesiz olmak
Hicbirsey yok
Duygu yok
Madde yok,
Zaman yok
Ve son yok
Olmuyordu beyni almiyordu
Ama butun bu sonsuzluk bu oncesizlikten turememis miydi
Zamansizliktandan sonsuzlugun turemesi
Cok karisiyordu kafasi bunu dusununce
Nasil bir seydi acaba
Kendini dusundu bir an
Bazen uyanirdi
Aksam mi gunduz mu karistirirdi
Nerde oldugunu bir an anlayamazdi
O anda kendisini tanimlamakta zorlanirdi
Acaba oncesizlik boyle bir sey miydi
Var olup var oldugunun farkinda olmamak mi
Var olup ne oldugunu bilmemek mi
Oncesizlik
Zor cok zordu beynine bunu tanimlanabilir olarak kazimak
Hicbir sey yok
Hicbirsey yok ise hersey bu hicbirseyden nasil oldu
Ve sonsuzluk oncesizlikten
Ve zaman zamansizliktan nasil dogdu
Cok dusunmesi gerekiyordu daha
Silkindi ve kalkti ayaga
Simdi gunesin yakiciligini yine hissetmeye basladi
Yasam devam ediyor dedi kendi kendine
Yasam cevaplari bulmadan devam ediyordu.
Kayıt Tarihi : 23.8.2005 00:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!