Varoluş Şiiri - Alpagut Eren

Harikulade bir bahçeye uyandım
Önce çok korktum ve ağladım
Işıkla beraber
Kim olduğumu anladım

Karnaval, panayır yeriydi yaşamak
Yüzler, kediler, kuşlar, çiçekler hep birlikte yaşadık
Rengârenk bir armonide
Sanki bir şeyleri kutladık

Aptal kafalarımız
Kâinat benimce sine rahattık
Hiç ölmeyecekmişiz gibi bizler
Yürekten kahkahalar attık

Hayatıma giren kadınlara
Çok teşekkür ederim
İstemeden üzdüysem onları
Hepsinden tek tek özür dilerim

Basit bir gerçeğin peşinde biçare
Avare dolaştım durdum
Mutluluğu bulduğum bu bahçede ben
Sizlerle tanıştığıma çok memnun oldum