Varolmanın dayanılmaz hafifliği

Bir gök kuşağı geçti üzerimizden,
Karanlıktı gün, belli oldu
Belli oldu, yağmurları
Bulutları ve yılları  bu yüzden,
Ayırdık birbirimizden.

Toprak esti, günlerin orta yeri
Memleket oldu hüznümüze.
Bir gölgeyle yitirildi ufkumuz.
Ne bir mücadelede, ne bir okul sırasında
Hep yabancı bir zamanda kaybolup yitirilmişken.

Biri yolumuzu gözledi,
zaman denen
Sıralı ölüm yazgısından
henüz varıp gitmişken...
Buğulu sesimizi öldürdü biri,
Solduk yani bizi var eden rengimizden.

Bir güzel kadının saçları ağardı, bugün
Siyahlığını hiçkimsenin görmediği