Varolmak Seninle Şiiri - Sefa Kara

Yaşamak yeniden başkalaşmak
Seninle varolmak kaybolan zamanda
Gizli saklı tüm duyguları açığa çıkartmak
Her defasında düşmek yere
Ve seninle ayağa kalkmak

Varolabilseydim eğer şuan seninle
Bu kış gelir miydi hiç memlekete
Ayrılmazdı ki hiç aşıklar
Hapsolmazdım bu düzene
Sanki baştan başlamışım gibi
Başım sensen sonum umrumda değil
Sen varsın diye patlıyor pamuklar
Senin gidişin felaketlerin risalesidir

Yüzünde tebessüm, sarı saçların, ufak kulakların
Ben sana her baktığımda hayran kalırım
Altın tenin, sivri çenen, bal dudakların
Ben senin kadar güzel bir şiir yazmadım
Nasıl silebilirim ki zihnimden
Kafamın içi tamamen senken

Çıkarttım cüzdanımdan vesikalığını
Kapıyı çalan komşuyu duymamışım
Birden hüzün doldu ciğerlerime
Şuan kimle nerde ne yapıyor diye
Aç mı karnı bu gece erken uyuyacak mı
Bu aralar hava da zemheri kışın habercisi
Acaba yattığı yatak sıcak mı

Varolabilseydim eğer şuan seninle
Isıtırdım üşüyen ellerini
Ve bir patates salatası yapardım sana
Sen yemeğini yerken ben sana bakardım
Bir şiir okurdum Nazımdan
Sen dinlerken uyuyakalırdın
Uyurken de ellerimi hiç bırakmazsın
Sabaha kadar okşardım sarı saçını
Kokunla sarhoş olur ağlardım

Varolabilseydim eğer şuan seninle
Varolmadan bilemem ki hayal ederim
Bilirsin ben en çok seni hayal etmeyi severim
Göklere salardım tüm uçurtmaları
Tüm çocuklara şeker dağıtırdım
Arabayı da yavaş kullanırdım üstelik
Belki yağmurda durup ıslanırdık
Kağıttan gemiler yapardım sana
İçine atlar denizleri aşardık
Bir şey olmak isteseydim eğer
Yunus olur seni karnımda saklardım

Varolabilmek seninle astronot olmak
Aya masa kurup kahvemizi yudumlamak
Ya da bir makinist olmak
Her durakta seni aramak
Çocuklaşmak seninle
Üstümü başımı çamur etmek
Akşam ezanı okunmadan evde olmak

Varolmak seninle
Böyle bir ihtimalin olduğunu bilmek
Aşkından yanardağ olup patlamak
Mevlevi olup etrafında dönmek
Sevgilim yalnız seninle yandı içim
Ben sadece seninle varoldum.