var olduk mu biz,
gezdik mi bu şehrin sokaklarında, el ele...
o sahilde bir bank var mıydı,
diz dize oturduğumuz,
bir simidi bölüşüp yedik mi,
vapurun güvertesin de...
kaç günü paylaştık,
kaç geceyi yaşadık çılgınca,
kaç kere günaydın dedik,
doğan yeni güne...
ümitler büyüttük mü,
geleceğe dair,
konuştuk mu saatlerce..
avaz, avaz bağırdık mı sevdamızı,
kadeh seslerinde
yazdık mı satır, satır,
döktük mü ak kağıtlara,
dile getiremediğimiz,
yüreğimizin sesini...
kaç kere,
ben sana,
sen bana,
'seni seviyorum ' dedik,
göz göze...
saymadım,
günleri,
saatleri,
ne kadar oldu,
sen buralardan gideli..
var olduk mu gerçekten?
İstanbul,
sen ve ben,
yok, yok,
gerçek olamayacak kadar güzeldi yaşadığımız her an...
ben kocaman bir düş gördüm,
uyandım derin uykumdan,
gittiğin güne tarih atıp,
hayata geri döndüm...
İstanbul 18.06. 2006
Nursen AteşKayıt Tarihi : 31.12.2007 15:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)