Varna Şiiri - Cevat Varlı

Yağmur saçlarımı okşasın,
Ve ben dudaklarımı ısırayım,
Alnım öpsün toprağını ıslak, ıslak.
Karadenizin hırçın dalgaları arasından,
Gelirken ocağına tam yol ileri,
Seni güverteden gördüm ilk gün.
Ceddimin sıçrama taşı, Kırım'ın arkadaşı Varna.
Bende diyordum,
Neden Tuna akmazmış eski haşmetiyle,
Ateş içine girmeyince yakmazmış.

Akma Tuna,
Kefenlerimizi yırtmadan,
Kavlimizi hatırlamadan,
Vuslat türküleriyle sana gelmeden, akma.
Elbet o gün,
Suyundan içmeye geleceğiz, eski şanımızla.
Vereceğiz rengini tekrar sana.
Bunu sayma vakitsiz uğradım,
Hem bilirsin,
Zaman benden yana değil.
Eğil Varna beş asırlık tarihimin önünde eğil,
Vefasız talihimin değil.

Ey, Karadenizin pırangalı mahluku,
Vatansızların yurdunda vatanının mahkumu Varna,
Ruhum sarhoş, avuçlarım boş, göğsümdeki hasretle,
Uzattım ellerimi sana.
Şayet sorarsan Sultan Murat'tan bana,
Dudaklarımı ısırırım şimdi.
Sitemlerinde haklı olsan bile sus,
Yıllar varki bahar uğramadı beldemize,
Güneş küsmüş bize,
Her yan sis, her yan duman.

Mussolini'nin ülkesinden henüz geldim.
Roma'nın hırkasında üç damla kan izi vardı.
Kurtlar sofrasının şeref konuğu,
General Do Gol'ün evinin penceresinden,
Enver Hoca'nın bahçesinde oynaşan,
Zavallı halkın dramını gördüm.
Garip kalmış Arnavut'um,
Satan utansın aslında vatan utansın, derken,
En çok ben utandım.
Koca dünya bir Hamit Han etmiyor,
Gördüm, güçleri yetmiyor.
Yeni ittifaklar peşindeler,
Cinnet ülkelerinde cehennem ateşindeler.

Tebessümler çaksın o mavi yüzün,
Sana hiç yakışmıyor hüzün.
Ölümden öteye köy varmış Varna,
İki sultan hangi ile sığarmış Varna.
Yağmur saçlarımı okşasın,
Ve ben dudaklarımı ısırayım,
Alnım öpsün toprağını ıslak, ıslak.
Gerisi teferruat.

05,06,1995
Varna